Дарэчы, пра кнігу. Ірына Ясіна "Гісторыя хваробы", на рускай мове. Аўтарка расейская журналістка, праваабаронца, эканаміст. Яе бацька быў у свой час міністрам эканомікі Расеі. Захварэла на рассеяны склероз ужо дарослай жанчынай, то бок не захварэла, проста хвароба да пэўнай пары ў яе арганізме не праяўлялася. У кнізе Ірына распавядае як змянялася яе свядомасць адносна хваробы і інваліднасці. Разважае пра сэнс пакутаў... жанчына яна разумная, адукаваная, а хвароба надала ёй душэўнай тонкасці і цяпер Ірына, нягледзячы на амаль нерухомае цела робіць вялкую справу для Расеі - змагаецца за раўныя права для інвалідаў.
Калі казаць пра светаўяўленне дык нічога новага я не адкрыла, бо сама ўсё гэта прайшла і праходжу. (Ужо даўно замест трагічна самашкадавальнага "За што?" запытваюся: "Для чаго?") А вось антураж, абставіны, фінансавыя магчымасці ў яе зусім іншыя і было цікава пра гэта чытаць. Ага, яшчэ ад яе даведалася, што існуюць два тыпа інваліднасці: медыцынская і сацыяльная. Мэдыцынскую ў краінах былога СССРа мае кожны з нас, а вось сацыяльную дзяржава не можа і не хоча нам забяспечваць. Сацыяльная інваліднасць - гэта раўныя магчымасці са здаровымі ў грамадскай сферы, у адукацыі, працаўладкаванні. Для гэтага дзяржава (чыноўнікі, бо яны ў нас галоўныя) павінна рабіць канкрэтныя крокі, укладываць грошы, мяняць структуру сацыяльнай работы. Чыноўнікам гэта патрэбна?
Нешта я зноўку зашмат літар пананапісвала. Вось так бы артыкулы па працы пісаць..)) Пра жаданне свята ў наступны раз напішу. Спаць, спаць, спаць...
0 камент.:
Post a Comment