Дзякуй

М. Шагал "Автопортрет с часами. Перед распятием. 1947г.

За гэтую яснасць
Бог мой, за гэтую яснасьць,
якой ты душу маю насяліў,
— Дзякуй.
Бог мой, за гэты спакой,
якім ты душу маю насяліў,
— Дзякуй.
Бог мой, ноч настае,
да сьвітаньня зводзіць павекі мае,
і я намалюю нанова
табе, Адзіны,
пра зямлю і нябёсы
карціны.
Верш Марка Шагала ў перакладзе Рыгора Барадуліна.

І я ад сябе
Бог мой, за гэтую яснасць - дзякуй.

Як калісці Марыя села ля ног Тваіх, Ісус, тым самым абраўшы частку лепшую, бо словы Твае прымала ўсім сэрцам, так і я хачу пачуць Цябе у цішыні свайго сэрца, мой Бог. Каб умацавацца. Бо Твой адказ мацуе душу і цела, напаўняе радасцю і рашучасцю. Не маўчы. Ды няхай, Госпадзе, ва ўсім будзе Твая воля. Я прымаю.